Inspired by mathematical morphology we study generalized convexity and prove that certain subsets of Hartogs domains are convex in a generalized sense.

For several centuries following its founding in 1477, all lectures and dissertations at Uppsala University were in Latin. Then, during one century, from 1852 to 1953, several languages came into use: there was a transition from Latin to Swedish, and then to French, German, and English. In the paper this transition is illustrated by language choice in doctoral theses in mathematics and in a Nordic journal.

Werner Fenchel was a pioneer in introducing duality in convexity theory. He got his PhD in Berlin, was forced to leave Germany, moved to Denmark, and lived during almost two years in Sweden. In a private letter he explained his views on the development of duality in convexity theory and the many terms that have been used to describe it. The background for his move from Germany is sketched.

Introduction in English to Issue 8 of the journal.

The book contains fourteen chapers on aspects of Esperanto: language, literature, culture, peace movement, history.

The book contains fourteen chapters on Esperanto as a language, on the ideas behind Esperanto, and on the culture carried by the language. The introduction presents the contents. 

La libro enhavas dek kvar ĉapitrojn pri esperanto kiel lingvo, pri la ideoj malantau esperanto kaj la kulturo portata de la lingvo.  La enkonduko prezentas la enhavon. 

Introduction in Esperanto to Issue No. 8 of the journal.

Enkonduko en esperanto al kajero 8 de la revuo.

We study solutions to convolution equations for functions with discrete support in Rⁿ, a special case being functions with support in the integer points. The Fourier transform of a solution can be extended to a holomorphic function in some domains in Cⁿ, and we determine possible domains in terms of the properties of the convolution operator.

Por ke lingvo taŭgu por beletra kreado, por verkado de poezio kaj fantazia prozo, necesas ke ĝi estu riĉa je vortoj kaj nuancoj, je sinonimoj por ne tedi la orelojn kaj je preskaŭ-sinonimoj por peri plej delikatajn diferencojn.

En la teknika kaj scienca lingvaĵo, male, la idealo, formulita de Eugen Wüster, estas ke ĉiu nocio estu donita per unu kaj nur unu vorto, kaj ke, alidirekte, ĉiu vorto havu nur unu signifon. Do, ideale, nek sinonimoj, nek homonimoj ekzistu. Evidente tiuj postuloj aŭ deziroj iel kontraudiras unu la alian.

Kiel trakti la konflikton; kiel evoluigi la lingvon esperanto tiel ke ĝi taŭgas – ne nur taŭgas, sed bone taŭgas, brile taŭgas – por ambaŭ celoj?

Fina respondo ne estos prezentita, sed penseroj kaj cerbumado ĉirkaŭ la temo. Super ĉio, respekto al la du kulturoj necesas.